αιμορροΐδες

Οι αιμορροΐδες είναι κιρσοί του ορθού και του πρωκτού. Οι διεσταλμένες φλέβες παραμορφώνονται με το σχηματισμό αιμορροΐδων, τα τοιχώματά τους γίνονται πιο λεπτά και γίνονται εύκολα ευάλωτα. Οι αιμορροΐδες μπορεί να είναι είτε μια ανεξάρτητη ασθένεια είτε μια εκδήλωση άλλης παθολογίας, για παράδειγμα, κίρρωση του ήπατος.

Συμπτώματα αιμορροΐδων

• δυσφορία και πόνος στον πρωκτό,
• αιμορραγία - εμφανίζεται ή αυξάνεται μετά από κενώσεις και μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη αναιμίας (αναιμία).
• πρόπτωση αιμορροΐδων.
• έντονη σωματική δραστηριότητα,

Αιτίες αιμορροΐδων

• κληρονομικότητα,
• κατανάλωση πικάντικων τροφίμων και αλκοόλ,
• ευσαρκία,
• έντονη σωματική δραστηριότητα,
• στρες,
• εγκυμοσύνη και τοκετός σε γυναίκες,
• καθιστική ζωή,
• δυσκοιλιότητα

Τύποι αιμορροΐδων

Υπάρχουν τρεις τύποι παθολογίας - εξωτερικές, εσωτερικές και μικτές αιμορροΐδες.

Εσωτερικό

Εσωτερικές αιμορροΐδες θεωρείται η παρουσία κιρσών στο εσωτερικό της αμπούλας. Εσωτερικά στους τοίχους του σχηματίζονται κόμβοι. Οι σχηματισμοί βρίσκονται στο πάχος της βλεννώδους αμπούλας του ορθού, που βρίσκεται πάνω από την οδοντωτή ζώνη. Εδώ είναι το εσωτερικό φλεβικό πλέγμα.

Οι εσωτερικοί δεσμοί είναι αρκετά ύπουλοι. Δεν δείχνουν τον εαυτό τους σε τίποτα για πολύ καιρό. Τα μικρά εξογκώματα παραμένουν ασυμπτωματικά μέσα στο έντερο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μόνο αργότερα, όταν η διαδικασία αποδυναμωθεί, γίνονται εμφανείς οι κλινικές εκδηλώσεις - δυσφορία, κάψιμο στην περιοχή του πρωκτού, πρήξιμο σε αυτήν την περιοχή, επώδυνες κινήσεις του εντέρου, αίμα σε χαρτί υγείας.

Εξωτερικός

Οι εξωτερικές αιμορροΐδες είναι μια παθολογία που σχηματίζεται όταν διαταράσσεται η κυκλοφορία του αίματος στο φλεβικό δίκτυο του πρωκτού. Αγγειοδιαστολή εμφανίζεται σε ορισμένες περιοχές των αγγείων - σπηλαιώδη σώματα, ακολουθούμενη από σχηματισμό κόμβων. Βρίσκονται ακριβώς κάτω από το δέρμα στην περιοχή κάτω από τη γραμμή του ορθού-πρωκτού.

Υπάρχουν κοινές και περίπλοκες μορφές της νόσου. Μαζί του, οι αιμορροΐδες αιμορραγούν, πέφτουν, τσιμπάνε και εξελκώνονται. Αυτός ο τύπος βλάβης στα φλεβικά αγγεία στην περιοχή του πρωκτού εκδηλώνεται με εντυπωσιακές κλινικές εκδηλώσεις. Οι εξωτερικές αιμορροΐδες σχεδόν αμέσως μετά την εμφάνισή τους εισάγουν δυσφορία στον συνήθη τρόπο ζωής του ασθενούς.

Ο ασθενής ανησυχεί για πόνο στην περιοχή του πρωκτού και φαγούρα. Εμφανίζονται πρώτα κατά την κίνηση του εντέρου και μετά είναι συνεχώς παρόντες. Τα συμπτώματα εντείνονται με τη σωματική δραστηριότητα, το φτάρνισμα και την παρατεταμένη καθιστή θέση.

Αιμορροΐδες στις γυναίκες

Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση ότι οι άνδρες είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από αιμορροΐδες, αυτές εμφανίζονται συχνά και στις γυναίκες. Η προδιάθεση για τη νόσο είναι κληρονομική και η εμφάνισή της καθορίζεται επίσης από τον τρόπο ζωής του ασθενούς. Σε ασθενείς εμφανίζεται συχνά για τους εξής λόγους:

• δυσκοιλιότητα;
• παθητικός τρόπος ζωής?
• εγκυμοσύνη;
• ως επιπλοκή κατά τον τοκετό.
• λόγω αγγειακών παθολογιών.

Οι αιμορροΐδες στις γυναίκες εμφανίζονται λόγω παθολογιών στην πυελική κοιλότητα, πεπτικές διαταραχές και όγκους.

Αιμορροΐδες στους άνδρες

Οι αιμορροΐδες εμφανίζονται ελαφρώς πιο συχνά στους άνδρες παρά στις γυναίκες. Ο λόγος για αυτό είναι η έλλειψη προσοχής από το ισχυρότερο φύλο στην υγεία τους. Επισκέπτονται γιατρό στα τελευταία στάδια της νόσου. Οι αιτίες των αιμορροΐδων στους άνδρες είναι οι εξής:

• εργασία με επικράτηση βαριάς σωματικής εργασίας, ανύψωση βαρέων βαρών.
• καθιστική εργασία?
• παρουσία κακών συνηθειών: κατάχρηση αλκοόλ, κάπνισμα.
• Διατροφική παχυσαρκία?
• παραμελώντας την ανάγκη τακτικής εκκένωσης των εντέρων.
• παράταση της πράξης της αφόδευσης.
• χρόνιο στρες.

Οι αιτίες των δευτερογενών αιμορροΐδων είναι σωματικές ασθένειες: ογκολογικές διεργασίες, πυλαία υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια.

Στάδια αιμορροΐδων

Οι αιμορροΐδες περνούν από διάφορα στάδια στην ανάπτυξή τους. Χαρακτηρίζονται από τις ακόλουθες εκδηλώσεις:

• Πρώτα. Σε αυτό το στάδιο, ανιχνεύεται μέτρια αιμορραγία από αιμορροΐδες στον πρωκτό. Ο ασθενής το παρατηρεί μετά την αφόδευση σε χαρτί υγείας. Άλλες φορές δεν υπάρχει πρακτικά αιμορραγία. Μερικές φορές οι κινήσεις του εντέρου συνοδεύονται από πυρετό. Στην εξωτερική μορφή εμφανίζεται ένας μικρός σχηματισμός που βρίσκεται στον πρωκτό. Είναι επίπονο. Με την εσωτερική εκδοχή της νόσου, παρατηρείται μικρή αιμορραγία.
• Δεύτερος. Σε αυτό το βαθμό εμφανίζεται πιο έντονη κλινική εικόνα με χαρακτηριστικό συμπτωματικό σύμπλεγμα. Οι φλεβικοί κόμβοι ήδη προεξέχουν, αλλά επίσης αποσύρονται στο ορθό από μόνοι τους. Αυτή η διαδικασία συνοδεύεται από μια ελαφρά απελευθέρωση αίματος. Μεταξύ των τυπικών κλινικών εκδηλώσεων, σημειώνεται πρόπτωση αιμορροΐδων. Το αίμα απελευθερώνεται μετά την αφόδευση ή σε κατάσταση ηρεμίας. Υπάρχει έκκριση βλέννας από τον πρωκτό, κάψιμο, ξεφλούδισμα γύρω από τον πρωκτό και φαγούρα. Οι κόμβοι μπορεί να πέσουν. Αυτό συμβαίνει μετά από σημαντική σωματική δραστηριότητα, με δυσκοιλιότητα και απότομες κινήσεις.
• Τρίτος. Σε αυτό το στάδιο, οι κόμβοι πέφτουν έξω. Δεν μπορούν πλέον να ανακαλέσουν μόνοι τους. Για να μειωθούν οι σχηματισμοί, πρέπει να πραγματοποιηθεί ειδική διαδικασία. Μπορείτε να κάνετε χειροκίνητη μείωση μόνοι σας. Όταν συμβεί η πρόπτωση, αρχίζει η αιμορραγία. Εμφανίζεται μετά από έντονη σωματική καταπόνηση. Ο ασθενής έχει αιμορραγία τόσο σε κατάσταση ηρεμίας όσο και μετά από κένωση. Αισθάνεται φαγούρα και ξεφλούδισμα του δέρματος κοντά στον πρωκτό. Συχνά η κατάσταση περιπλέκεται από το σχηματισμό πρωκτικών ρωγμών, τραυμάτων και ακράτειας σφιγκτήρα. Ο ασθενής βιώνει συνεχή ενόχληση, καθώς και παροξυσμικούς πόνους βολής. Η βλέννα αναμεμειγμένη με αίμα συχνά απελευθερώνεται από τον πρωκτό. Μια μικρή ποσότητα του υποδηλώνει λέπτυνση των τοιχωμάτων του κόμβου. Μια μεγάλη ποσότητα αίματος υποδηλώνει ότι ο θρόμβος αίματος έχει εξαπλωθεί πέρα από τον κόμβο.
• Τέταρτος. Αυτό το στάδιο μειώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής. Οι κόμβοι πέφτουν και δεν μπορούν να ρυθμιστούν ούτε χειροκίνητα ούτε χρησιμοποιώντας ειδικές διαδικασίες μείωσης. Ο ασθενής διαρρέει συνεχώς αίμα από τους κόμβους. Η αιμορραγία αυξάνεται μετά την αφόδευση. Ο ασθενής αισθάνεται δυσφορία λόγω ακράτειας σφιγκτήρα του ορθού. Ο ασθενής βιώνει περιοδικά οξύ πόνο. Αποκαλύπτονται πολυάριθμες πληγές και ρωγμές γύρω από τον πρωκτό. Ξύνει συνεχώς αυτή την περιοχή και αναπτύσσεται μια δευτερογενής μόλυνση. Οι σχηματισμένοι θρόμβοι αίματος μπορούν να σπάσουν ανά πάσα στιγμή και να εμποδίσουν τη ροή του αίματος μέσω των πυελικών αγγείων.

Οι τακτικές θεραπείας του ασθενούς εξαρτώνται από το αναγνωρισμένο στάδιο των αιμορροΐδων. Στα αρχικά στάδια της νόσου χρησιμοποιείται συντηρητική θεραπεία. Στα τελευταία στάδια της φλεγμονώδους διαδικασίας, χρησιμοποιούνται χειρουργικές τεχνικές για θεραπεία.

Διάγνωση αιμορροΐδων

Η διάγνωση αυτής της ασθένειας δεν είναι δύσκολη. Εκτελείται από πρωκτολόγο ή χειρουργό. Ο γιατρός παίρνει συνέντευξη από τον ασθενή, ανακαλύπτει τα παράπονά του και πληροφορίες για την πορεία της νόσου. Στη συνέχεια πραγματοποιεί τις παρακάτω δραστηριότητες:

• Επιθεώρηση. Εξετάζουν ασθενείς σε μια καρέκλα. Για να το κάνετε αυτό, φέρτε τα γόνατά σας όσο το δυνατόν πιο κοντά στο στομάχι σας. Εάν δεν υπάρχει διαθέσιμη καρέκλα, η εξέταση γίνεται στη θέση γόνατο-αγκώνα. Ο γιατρός εξετάζει την περιοχή του πρωκτού. Αποκαλύπτει την πρωκτική του παραμόρφωση. Αξιολογεί το δέρμα γύρω του και εξετάζει τις αιμορροΐδες.
• Δακτυλική εξέταση. Μελετάται η κατάσταση του εξωτερικού και εσωτερικού σφιγκτήρα, καθώς και του βλεννογόνου. Ο γιατρός καθορίζει τη θέση και το μέγεθος των αιμορροΐδων. Αξιολογεί το ενδεχόμενο μείωσής τους.
• Ανοσκόπηση. Αυτή η ενδοσκοπική μέθοδος σας επιτρέπει να εξετάσετε έως και 12 cm του πρωκτικού πόρου. Οι ασθενείς ανέχονται εύκολα αυτή τη διαδικασία. Με τη βοήθειά του, προσδιορίζεται η θέση των εσωτερικών κόμβων.
• Σιγμοειδοσκόπηση. Συνταγογραφείται για τον αποκλεισμό της παθολογίας των άνω εντέρων.

Εάν είναι απαραίτητο να εντοπιστούν επιπλοκές και συνακόλουθες παθολογίες, ο ασθενής παραπέμπεται σε άλλους τύπους εξέτασης - υπερηχογράφημα κοιλίας και γαστροσκόπηση.

Θεραπεία αιμορροΐδων

Η θεραπεία αυτής της παθολογίας καθορίζεται από το στάδιο της νόσου, την παρουσία επιπλοκών και τη γενική κατάσταση του ασθενούς.

Υπόθετα για αιμορροΐδες

Τα υπόθετα είναι αρκετά αποτελεσματικά στη θεραπεία του αρχικού σταδίου των εσωτερικών αιμορροΐδων. Χρησιμοποιούνται ως η κύρια μέθοδος θεραπείας. Έχουν τα ακόλουθα πλεονεκτήματα:

• το φάρμακο εφαρμόζεται τοπικά σε κατεστραμμένα αγγεία και ιστούς και δεν απορροφάται στη γενική κυκλοφορία του αίματος.
• αφαιρέστε γρήγορα τις παθολογικές εκδηλώσεις.
• χωρίς παρενέργειες?
• είναι βολικά στη χρήση.
• έχουν ελάχιστες αντενδείξεις.

Στα τελευταία στάδια της διαδικασίας, τα πρωκτικά υπόθετα χρησιμοποιούνται ως ταυτόχρονη θεραπεία για αποκατάσταση και θεραπεία παρακολούθησης. Τα υπόθετα για τις αιμορροΐδες χωρίζονται ανάλογα με την επίδραση που έχουν στον οργανισμό:

• Παυσίπονα. Τα αναλγητικά υπάρχουν στα υπόθετα για τις αιμορροΐδες.
• Αντιφλεγμονώδες. Αυτά τα φάρμακα χρησιμοποιούνται όταν υπάρχει φλεγμονή στους κόμβους και τους κοντινούς ιστούς. Μειώνουν τη δραστηριότητα του βλεννογόνου του ορθού και σε διεσταλμένες φλέβες.
• Αντιπηκτικά. Τα φάρμακα που περιέχουν αυτές τις ουσίες μειώνουν τον σχηματισμό θρόμβων αίματος. Σταματούν την πήξη του φλεβικού αίματος.
• Αιμοστατικό. Για αιμορραγία από κόμβους, χρησιμοποιούνται υπόθετα με αιμοστατικούς παράγοντες.
• Ανοσορυθμιστές. Ομαλοποιούν την τοπική ανοσία και αυξάνουν την αντίσταση των ιστών στη μόλυνση.

Η δράση τους στοχεύει στην ανακούφιση των παροξύνσεων και στην επιβράδυνση της εξέλιξης των αιμορροΐδων.

Αλοιφή για αιμορροΐδες

Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται για εξωτερικές και εσωτερικές αιμορροΐδες. Η συσκευασία περιέχει ειδικά ακροφύσια για τη χορήγηση του φαρμάκου στο ορθό. Περιέχουν τις ακόλουθες ουσίες:

• αντιπηκτικά?
• βονοτονικά;
• αιμοστατικά?
• αντιφλεγμονώδη?
• ανοσοτροποποιητές?
• ορμονικό?
• στυπτικά?
• αντισηπτικά.

Οι αλοιφές χρησιμοποιούνται στα αρχικά στάδια του σχηματισμού οζιδίων. Αφαιρούν τα κύρια συμπτώματα που ενοχλούν τον ασθενή σε αυτό το στάδιο - ερεθισμό του δέρματος και των βλεννογόνων, φαγούρα και κάψιμο.

Δισκία για αιμορροΐδες

Για τη θεραπεία της νόσου, τα κύρια δισκία φάρμακα θεωρούνται τα φάρμακα από την ομάδα των φλεβοτονωτικών και των αγγειοπροστατευτικών. Ενισχύουν το αγγειακό τοίχωμα, εμποδίζουν την εξέλιξη των αιμορροΐδων και αυξάνουν τον τόνο των φλεβών. Για επίμονο έντονο πόνο, οι ασθενείς συνταγογραφούνται παυσίπονα.

Χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης αιμορροΐδων

Για την εκτομή των αιμορροΐδων, οι κλασικές και ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές τεχνικές χρησιμοποιούνται πλέον στη χειρουργική. Πραγματοποιούνται στο τρίτο και τέταρτο στάδιο της παθολογικής διαδικασίας. Χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες ελάχιστα επεμβατικές παρεμβάσεις:

• αποσυναρμολόγηση - οι αρτηρίες που τροφοδοτούν τον κόμβο απολινώνονται.
• απολίνωση λατέξ - αποκλείει έναν αιμορροϊδικό σχηματισμό από την κυκλοφορία του αίματος τοποθετώντας έναν δακτύλιο λατέξ στη βάση του.
• σκληροθεραπεία - ένα ειδικό παρασκεύασμα εγχέεται στον κόμβο, κολλώντας τα τοιχώματά του.
• πήξη με λέιζερ – το λέιζερ πήζει ολόκληρο τον φλεβικό σχηματισμό.
• κρυοκαταστροφή - ο κόμβος είναι παγωμένος με υγρό άζωτο.

Η κλασική χειρουργική χρησιμοποιείται πλέον μόνο εάν μια μικρή παρέμβαση δεν επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Πρόληψη αιμορροΐδων

• θεραπεύστε έγκαιρα τη δυσκοιλιότητα και τη διάρροια
• τηρήστε προσεκτική υγιεινή μετά την αφόδευση
• ακολουθήστε μια σωστή διατροφή με αρκετές φυτικές ίνες.
• άσκηση, αποφύγετε την άρση βαρών
•  

συμπέρασμα

Με τις αιμορροΐδες, μπορεί να αναπτυχθεί φλεγμονή, θρόμβωση, στραγγαλισμός και ακόμη και νέκρωση των αιμορροΐδων. Αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη συμπτωμάτων οξέων αιμορροΐδων - κνησμό και έντονο πόνο στον πρωκτό, ερυθρότητα, πρήξιμο και διεύρυνση των αιμορροΐδων.

Σε σοβαρές περιπτώσεις, οι οξείες αιμορροΐδες μπορεί να έχουν σοβαρές πυώδεις επιπλοκές, ιδιαίτερα παραπρωκτίτιδα.

Η έγκαιρη διάγνωση και η έγκαιρη επαρκής θεραπεία μπορούν όχι μόνο να αποτρέψουν την εμφάνιση οξέων αιμορροΐδων, αλλά και να μειώσουν σημαντικά ή να εξαλείψουν πλήρως τα συμπτώματα της νόσου στους περισσότερους ανθρώπους.

Η επίσκεψη σε πρωκτολόγο πρέπει να είναι όσο το δυνατόν νωρίτερα και άτομα άνω των 45 ετών θα πρέπει κατά προτίμηση να επικοινωνούν με έναν ειδικό για προληπτικούς σκοπούς, ακόμη και αν δεν υπάρχουν ορατές κλινικές εκδηλώσεις της νόσου.